یاعلی

قامت بلند تاریخ

جاری تر از خورشیدی،

و سرسبزتر از بهار،

در آسمان نگاهت،

هزاران ستاره شکفته است.

خورشید، جرقه ای از نگاه توست

و دریا، قطره ای از سخاوتت.

تو، امتداد نوری

ذوالفقار، بی تو غریب است

و عدالت بی تو یتیم.

کودکان، هنوز هم چشم به راه تواند

تا صمیمیّت و نان را بین آنان تقسیم کنی.

آن گاه که به محراب ایستادی،

پرندگان به تو اقتدا کردند

و جویبار به آوای گرم تو دل سپرد.

تو، نماز عشق را در گوش نسیم زمزمه کردی

طنینِ صدای تنهایی تو،

از دل سرد چاه شکفت،

و با عواطفی چون شبنم

از سر انگشتان نخلستان

جاری شد.

بی تو،

درختان در سوگ نشستند

و نخل ها

خون گریستند.

سید محسن عظیمی